Wuxuu ku barbaaray miyiga, weligiina magaalo subax kama soo toosin, xoolaha haqaalahooda ayuu aad u yiqiin. Nolosha miyigana mel fog buu ka gaaray, magaalada haddii wax looga baahdo aabihii baa reerka u safri jiray.
Ninka aan dhimman dhibaato waa u hurid la’aane, maalintii dambe ayuu aabihii allaystay, isagana irrido hawleed ooh or lihi ku furmeen. Markii jiilaal caanona ah mareen ayaa baabuurkii ay fuushanaayeen mar qura ah jirjircad iska rogay, intii haruubkoodii buuxsamay weay geeriyoodeen. Faaraxse dhaawac uu la miyir doorsoomay oo aan nabar mjuuqda alahay ayaa dhacday u soo gurmaday dadkii beeraha ka dhawraa iyo baabuurada waddada maraysay, Faarax iyo dhaawicii kleba waxaa degdeg loogu daadgureeyey isbitaalkii ugu dhowaa.
Laba maalmood kaddib ayuu miyirsaday oo wax kala gartay. Markiiba waxay ishiisu ku dhacday waxyaalo aanu weligii il saarin. Sariiro, dhar cad lagu dedey, dhalooyin sariiraha qaarkood ka soo kordeldella iyo dad sariirahaas ku dul jiifay. Isaga oo aad u yaabban ayuu ninkii sariirta ku jiifay oo ma naxe la oran jira waraystay oo yiri; “Waar bal meesha iiga warran
“Meeshani waa aakhiro” ayuu ugu jawaabay ma-naxe.
“Waar xaq” Faarax baa is dhiibay, isaga oo aa naxsan.
Cabbaar markii uu aamusnaa aya oo cad iyo gabadh kaaliso aheyd
rad xirnevd qolkii Faarax iiifav srw
SS Faarax
gabadh iyaduna dhar cad qabta oo dadka cunto u
qaybinaysay.
Illayn la yaab ma lahee intuu is hayn kari waayey buu ma-naxe la hadlay oo uu yiri; “Waar kuwanin maxay ahaayeen? Waa malai’gtii oo qof walba wuxuu kasbaday siineysay Ma-naxaa miskiinkii ka sii dhalaaliyey. “Waa xaq!” ayuu faarax mar labaaaa yiri. Waxaanad aqon u lahayniba waa belaayo adduune. wuxuu haddana dad qolka qalLiinka la geynayo oo rarab ama dhooliyaal lagu vvalwaalayey.
Markaasuu mta uu jiifkii sidii wax boodaya ka hinqaday, ayuu ma-nexe ku yiri; “xageebaa loo
wadaa?”
“Waa qoladii la xisaabay oo cadaabta iyo janada ayaa look ala dirayaa” “Waa xaq”! buu misana sidiisii ku celiyey.
Naxdin iyo argagax inta uu Ilaahay lsugu Kcciwy Faarax ayuu daqad wejigisiia ku beegneyd eegay, uuna arkay awr afar ahayd oo isbitaalka xaabo u day. Ma’naxe oo markaas in uu kaco oo uu soo oldhaqdo u kaankaansanayey ayuu su’aal kale ku ellyey oo yiri; “Waar awrtaan aakhiro joogtaana jnaxay aheyd? “Waxay sidaan xaabadii Cadaabta jidi lahaa” ayuu ugu jawaabay ma-nexe. 1 sna, “waa xaq”.
Muddo yar ka dib ayaa dhakhtarkii iyo kaalisadii sariirtii Faarax soo gaareen oo intay kaarkiisii
qaateen dawooyin ugu qoreen iyagoon aika u kakla qaadin!
Markii ay ka tageen ayuu ma-nexc weydiiycy oo yiri waar maxay aniga ii qoreen” “Cadaabta” ma naxaa deg-deg ugu jawaabay,
Mai cabbaar ah markii uu fekeray ayuu Faarax,
intuu xanuunkii hayey iska ilaaway, degdeg u kacay,
oo irrida ku booday. Deetana orod buu isqaaday
isagoo doonayey inuu cadaabta cago kaga baxsado.
Shaqaalihii isbitaalku markay addin ku gaari
waayeen ayaa baabuurkii boolisku lahaa lagu eryey
oo sariirtiisii lagu soo celiyey isaga oo lahaa “haddii
aan ifkii camal fasho, malaai gta cadaabtuna cago
iguma gaadheen”. Faarax dadku waxay u qabeen in
Barbaaray
Allaystay
Dhabartay
Miiraabay
Tooyasho
koray
dhintay
caddaaday, ballaadhay
wax kala gartay
waraysi
WEYDIIMO
Ka dhig may ma-nexe miyi talo ku qabsatay Faaraxna la joogo. Ka sheekee waxyaalaha ma-nexe looga maadsan lahaa?