“Waxaan u baxayaa socdaal,” ayuu ku yidhi Ameres wiilkiisii maalin maalmaha ka mid ah, “Waanad i raaci doontaa. Waxan rabaa in aan bal soo fiiriyo beeraheennii ku yaalay Goshen.”  Waa meel woqooyi ugu toosnayd halkay Tebis ku taallay.

“Waad mahadsan tahay, aabbo. In aan tago aad baan u jeclahay,” ayuu ku jawaabay Jebron isaga oo fikradda u riyaaqaya; sababta oo ah meeshaa iyada ah ee ay beeraha ku lahaayeen waligii muu arag. “Amubana ma inna raaci karayaa?” ayuu raaciyey.

“Haa, waan ku hayey maskaxda; waa inna raaci karayaa,” ayuu ku jawaabay Ameres, “Jetrana waynnu kaxaysan; iyo waliba kuwa kale. Siday caadadu tahay mar haddaan ahay wadaadkii weynaa, waa in aan dad badan kaxaystaa. Runtiina markaan Goshen u socdaalayo waa in aan sidaas oo kale yeelaa. Dadka halkaa joogaa waa dad innaga duwan. Waanay adag tahay siday innoogu shaqeeyaan; ilaa ay arkaan weynaanteenna iyo haybaddeenna.”

“Waan maqlay sheekadooda aabbo,” ayuu Jebron yidhi, “Waxa weeyaan Ummaddii boqorrada balaayada ihi xukumi jireen. Sidayse aabbo ku dhacday in ay kuwani soo hadhaan, markii kuwii kale dhulka laga eryey?”

“Waa isla ummaddaa,” ayuu yidhi Ameres, “Laakiinse lama ay socon iyagu ciidanadoodii wax qabsanayey ee balaayada ahaana kuma ay jirin. Kuwani waxa weeyaan qolo la odhan jiray reer Yuusuf; kaas oo sidaad taariikhda ku akhrisatay, barigaa samada maray oo nin sharafle ahaa — ilaa u gaadhay in uu boqorka u xukumo wadanka. Yuusuf kaasi baa dadkoodii oo dhan ka soo raray dhulka badda weyn bari ka xiga. Barigaasaa dhul la siiyey oo deeto halkii bay ku tafiirmeen.”

Maalintii dambe ayaa wadaadkii iyo intii la socotay u baxeen socotadii ay ku lahaayeen Goshen. Deeto hal toddobaad ayey doonyo ku marayeen webiga ilaa ay gaadheen Memfis, halkaasoo ay ku nasteen dhawr ayaamood. Ka dibna waxay bilaabeen socdaal dhulka ah. Ameres iyo Jebron waxay fuuleen gaadhifaras. Amuba iyo Jetrona waxay fuuleen gadhifaraskii ku xigay; intii kalena iyaga oo saf dheer ah ayey daba lugeeyeen.

Laba maalmood ka dib ayey nabadqab ku yimaadeen gurigii uu Ameres ku lahaa duleeddada Goshen meelaha ay beerihiisu ku yaalleen. In kasta oo uu ka yaraa guriga weyn ee ugu yaallay Tebis, wuxuu ahaa mid si fiican loo dhisay oo raaxaysi loogu talo galay.

“Waxa ila socda wiilkaygii,” ayuu Ameres ku yidhi ninkii maamulaha uga ahaa beeraha, “Waxanan doonayaa kalluumaysi, ugaadhsi iyo kolba wuxuu jeclaysto inuu helo si uu waqti fiican u qaato inta uu halkan joogo.”

Subaxnimadii dambe ayaa Jebron la kulmay Rabah oo ahaa ninkii soo tusayey dhulka laga ugaadhsado iyo meelaha laga kalluumaysto. Socdaalkaasi wuxuu qaadanayey hal maalln. Dabadeed ilaa labaatan addoon baa horkacday, kuwaasoo madaxa ku siday cunto, teendhooyin iyo waxyaalihii kale ee tamashle iyo raaxo looga baahnaa. Jebron waxaa loo keenay faras, hase yeeshee wuxuu ka doorbiday in uu lugeeyo oo ay Amuba is barbar socdaan.

Maalintii ay yimaadeen meeshay dalxiiska ku qaadan lahaayeen maalintii ka dambaysay, ayaa Jebron iyo koox yar oo addoontii ka mid ihi ugu baxeen kalluumaysi meel wabiga ah. Hadday wax yar socdeen ayaa waxay maqleen qaylo ka baxaysay meel hortoodaas ku toosan.

“Waa maxay qayladaasi?” ayuu yidhi Jebron, “Waxay u eg tahay qaylo ruux dumar ah.”

Jebron iyo Amuba ayaa baba’ ku siiyey xaggii codku ka yeedhayey. Markay hal cabbaar ah yaacayeen baa waxay arkeen yaxaas weyn oo xagga webiga u walwaalaya gabadh qaylo hayaada haysa. Inkasta oo yaxaasku ka mid ahaa xayawaanka amran ee Masaaridu xushmeeyaan, haddana inankii Jebron markuu arkay maqtasha meesha ka dhacaysa ayuu intuu warankii la fah yidhi yaxaaskii dhakada kaga taagay. Yaxaaski baa sii daayey gabadhii oo cartankii kula booday Jebron. Hase ahaatee Amuba iyo Jetro oo daba yaacayey baa la boobay warmaha. Yaxaaskii markuu arkey in laga badan yahay ayuu xaggii wabiga u cararay.

“Dabadiisa iska jir!” baa mid colkii ka mid ah oo markaa uun oradkii ku soo gaadhay yidhi.

Digniintaasi waxay noqotay waxba kuma taal. Shaw, ilbidhiqsi waxaan ahaynba bahalkii baa inankii Amuba bahal dhirbaaxo ah candhada u galiyey oo dhulka beerka ugu dhuftay. Rabah baase markiiba bagcadka oo barbar ah yaxaaskii waran kaga dhuftay. Jetrona isla markiiba wuu ugu geemaalay. Bahalkii baa halkaa ku talax gabay oo isaga oo ilgeeriyaad leh dabada kolba dhan u dhuftay.

“Iska jira!” ayuu ninkii ku qayliyey, “Si xun buu u dhaawacmay; loomana baahna in wax kale lagu dhufto.”

Run ahaantii bahalka si ba’an bay wax ugu dhaceen. Dabadii u markii hore sida baas u lulayey buu qun yar uu u laadlaadiyey ilaa uu dhaqaajinta kari waayey. In kasta oo wixii u dhawaa, naf xaraarihii uu kolba ilkaha la laacay; tiisii baase gashay oo halkii buu ku dhintay. Jetro baa Amuba oo weli dhulka yaalla ku soo cararay. “Waar bal iska warran sidee wax kuu gaadheen?” buu waydiiyey.

“U malaynmaayo inaan wax badan qabo,” ayuu isaga oo hiinraagaya ku jawaabay Amuba, “Wallee waxad moodaysay in buudh beerka la igaga dhuftay waxase igaga darraan lahayd isaga oo lugta igu jiida, Hubaal waan jabi lahaa. Waar bal ka warran gabadhii u qabsaday? Ma dhimatay mise wey nooshahay?”

“Waqti aan ku fiiriyo uma aan helin,” yuu ugu celiyey Jetro, “Ee ka baydh aan ku teegaree; iyada waan u danbayne.”

Markaasay dabadeed u soo kaceen xaggii Jebron oo isna markaa dul yimid gabadhii oo hadda mayd ahaan u taalla. “Alla! Waa gabadh yare,” ayuu yidhi.

“Oo walaashaa waxba kama weynee, Jebron, Waxa khasab ah in aynnu qaadno oo aynu meel gayno. Xaawalay inala caawisana hello. Guri yar baa meel halkaase ka muuqday; waxan u malaynayaa in uu koodii yahay,” ayuu ku taliyey Jetro. Deeto intuu labo nimankii ka mid ah diray inay u yeedhaan dumar, ayuu gabadhii oo weli miyir la’ qaaday ilaa gurigii meesha ka muuqday.

Markuu Jetro, isaga oo gabadhii sida la galay gurigii ayaa wuxuu arkay oday gaboobay oo gadhka iyo timuhuba cira la caddaadeen oo soo fadhiya xagga shishe qolkii yaraa. “Waa maxay?” ayuu yidhi odaygii, “Ma Ilaahii aabbayaashay baa mar kale dhirbaaxadiisii igu dhacday? Ma inantaydii yarayd buu iga qaaday? Waan maqlayey waraaqeeda, ee ma lugo aan ugu soo gurmadaan haayaa? Weyii,” isaga oo cod murugaysan ku hadlaya.

“U malayn maayo in ilmuhu waxan daran qabo,” ayuu Jetro odaygii qalbiga ugu qaboojiyey, raaciyeyna, “Annaba waxaan ku soo yaacnay qayladeedii; waxannuna aragnay iyada oo yaxaas weyni u sii sito laakiinse markiiba waannu ka ridnay. Dumarna waannu u qaylo dirray… Haa waa kuwan biyo.”