Wadaadkii markaa deeto irridii weyneyd ee gurigii ayuu qoladii ka galiyey. Waxay soo galeen barxad weyn oo ay fadhiday haweeney. Waxa gadaasheeda taagnaa laba gabdhood oo addoomo ah; gabadh yar oo laba iyo toban jir ihina kursi yar oo gaaban ayey ku ag fadhiday haweenayda; waxna way akhriyeysay. Gabadhii yarayd baa markuu wadaadkii soo galay boodday oo istaagtay.

“Alla, Aabbo!” yey gabadhii hadal istidhi wayse aamustay markii ay aabbaheed wajigiisii aragtay.

“Gacaladay,” yuu haweenaydiisii ku yidhi, “Waxaan keenay gurigeenna laba addoon oo ka mid ah kuwii boqorku la yimid markii uu dagaalka ka soo noqday. Labadaana anaa la i soo siiyey in ay kaniisadda iyo gurigaba iigu shaqeeyaan. Waxay ahaayeen rag dhalasho leh markii ay dhulkoodii joogeen ee waxa habboon markaa in aynaan waxba iska hagran sidii aynu u ilowsiin lahayn isbedelka murugada leh ee ku dhacay. Wiilka waxan gaar ahaan ugu doortay in uu Jebron rafiiq u noqdo; walise ma aan goosan waxaan kan kale ka yeeli lahaa.”

“Alla, aabbo miyaad aniga i siisid,” ayey codsatay Maysa, “Faadumo ma aha gabadh dabac fiican. Dolmamana maba garato waxaan ku idhaa.”

“Oo maxaad Rabusigan weynida badan ku fali?” buu yidhi wadaadkii, intuu yar ilka-caddeeyey.

“Mooyaan hadda; aabbo,” yey tidhi intay madaxa dhan u qaloocisay oo Jetra kor iyo hoos u fiirisay.

“Laakiinse aabbo wuu wanaagsan yahay. Kollay waxyaalo badan buu yaqaanaa; wuu i daba socon doonaa markaan meelaha u baxo. Markaan webiga aadana doonidu ayuu igu kaxayn oo waliba kubadda ayuu ii soo qaqaban; shimbirahaygana hadhuudhkuu u daadin.”

“Si fiican weeyee, Maysa. Jetro wuxuu noqon doonaa addoonkaaga gaarka ah. Markaanu waxba kuu qabanaynna – taasoo ah kollay maalinta inteeda badan, wuxuu ka shaqayn doonaa digaagga; waayo addoonka Sanbo si fiican ugama shaqeeyo. Sidaas ma kastay Jetro?” ayuu Jetro weydiiyey.

Jetrona intuu tallaabo hore u soo qaaday oo yartii gacanta soo qabtay ayuu foorarsaday ilaa u wajigiisii gacanteeda taabtay.

“Waa taa jawaabtaadii, Maysa,” ayuu yidhi wadaadkii markuu arkay sida uu Jetro yeelay, “Imikana dhalin yarta waad tegi kartaan. Kaxeeya saaxiibadiinna cusub oo tusa shinbiraha iyo xayawaanka aad ku ciyaartaan.”

Wiilkii iyo gabadhii walaalaha ahaa ayaa horkacay labadoodii addoon ee cusbaa. Waxay dhexmareen beertii oo deeto waddo yar oo geedo khudrad ihi ku heero yallaan qaadeen. Halkay wadiiqadu ku dhamaatay waxa ahaa afaaf weyn oo loo marayey meel xero ah. Xerada waxa ka dhex dhisnaa dhowr buul oo looxaan ah; gal weyn oo biyo ah oo ay dul sabbaynayeen shinbirbadeed wiiro, hareerihiisa oo dhul doog qurux leh lahaana waxa marna duulayey marna soo degayey shinbiro jaad-jaad ah.

“Ma’aha xilligii wax la idin siinayey,” buu Jebron ku yidhi shinbirihii markay waaqwaaq-da gureen ee ay boodboodeen baalashana luleen. Deeto intuu Jetro oo ag socday eegay buu buulashii mid ka mid ah farta ku fiiqay oo yidhi, “Eeg Jetro, halkaasaanu cuntadooda ku kaydinaa.”

Deeto intuu horkacay ayey buulkii galeen. Gudihiisa waxa ku sarbanaa saxaarado badan.

Jebron baa furay mid saxaaradihii ka mid ah oo soo cantoobiyey midhihii ku jiray oo ahaa dlgir cagaar ah oo aan aad u bislaan. “Maalin walba beertaa laga soo guraa oo gaar ahaan baa loo beeraa. Saxaaradaha kalena galleey iyo hadhuudh… Maysa, walaal, bal shinbiraha midhahan wax u daadi wayna wareeriyeene.”

Dabadeedna wuxuu tusay suxuun caano iyo hilib yar yar ku jiraan oo bisaaska loogu talo galay. Waxa kale oo yaallay lafo iyo hilib googo’an oo eeyda loo dhigayo. “Khafaskanna,” ayuu yidhi Jebron, “Waxaannu xayawaan yar yar ugu haynaa yaxaaska. Isagu kelidii buu ballayga ku jiraa. Xayawaanka oo dhan seddex jeer baannu maalintii wax siinnaa. Markaannu maqannahayse, hadda ka dib, adiga ayaa wax siinaya.”

Buul kale ayey galeen. Waxa ku jiray seddex bisadood oo waaweyn; kuwii yar yaraa ee ay dhaleenna ku ag ciyaarayaan. Markay wiilashi u soo galeen ayey bisaaskii intay soo kaceen, Jebron iyo Maysa lugahooda isku xoqeen. Amuba wuxuu dareemay in saaxibadood muujiyeen astaan iyo hab ixtiraam iyo xushmayn, markay soo galeen guriga bisaaska. Sidaa si la egna waxay muujiyeen markay u tageen yaxaaska. Shaw bisadda, eyga iyo yaxaasku waxay qoladan reer Masar u ahaayeen kuwo amran oo la xushmeeyo; wax mudira ahna aan loo geysan.

Halkaasay Amuba iyo Jetro ku billaabeen nolol cusub. Sanad aan saxal iyo dhib mldna aanay arag ayaa ugu dhamaaday gurigii wadaadka. Hawlaha loo diri jireyna waxay yaalaa ahaayeen kuwa fudud. Haddii uu Jebron xagga bustaanada u mijobaxsado Amuba ayaa raaci jirey. Haddii ay wadaadka iyo xaaskiisu habeenkii xaafad soo bariidinayaan, Amuba iyo Jetro waxay hor qaadi jireen faynuuska u iftiiminaya dhulka.

Amuba wuxuu gaar ahaan aad u jeclaa in uu barto ilaa inta awooddiisa ah xikmadda iyo aqoonta Masaarida. Sidaa awgeedna Jebron baa baray sida loo akhriyo fartoodii sawirada ahayd. Wax yar dabadeedna waxa u suurtowday in u akhriyi karo waxa ku qoran gidaarada kaniisadda iyo looxaanta wax ku qoran yihiin ee taala guryaha cilmiga.

Waqtigaa boqorkaa la odhan jirey Totmes Saddexaad uu xukumi jirey Masar, ma jirin wadaad ay dadweynaha Masar uga xushmo badnaayeen Ameres. Wuxuu ahaa wadaadka weyn ee ugu sarreeya kaniisadda ilaaha ay caabudi jireen ee la odhan jiray Osayris. Sidaa awgeedna boqorku Ameres aad buu u lctiraafsanaa, ra’yigiisana ugu kalsoonaa. Ameres wuxuu ahaa nin maal badan oo qaninimadiisa si gobanimo ah ugu macaamila. Dadka dhexdiisa wuxuu ugu noolaa tastuurta wadaadka kaniisada laga filayey in uu u noolaado. Hase ahaatee wax yar buu maalkiisa Isagu isticmaall jirey; inta kalana wuxuu u qaybin jirey masaakiinta.

Inkasta oo waxaas oo wanaag ah uu Ameres dadka dhexdiisa ku lahaa wadaaddada kale ee kaniisaddu ma jeclayn. Waxay dhexdood ku xaman jireen, in kasta oo uu yahay nin aqoon dheer leh aadna loo jecel yahay kollayba in uu yahay nin ay ra’yiga ku kala duwan yihiin iyaga. Ameres wuxuu si hubaal ah isku qanciyey in Osayris iyo Aysis, iyo ilaahyada kale oo dhami ay yihiin madaxyo xayawaan oo dadku sameeyeen oo been been ah. Ilaahyana aanay noqon karayn. Wuxuu aaminsanaa in ay yihiin calaamado u taagan quwadda, xikmadda, cadhada, iyo wanaagga Ilaahay – Ilaahaa oo weyn oo aan magaciisa la garanayn.

Arrimahaas iyo kuwo kale oo badan ay Ameres iyo koox yar oo wadaaddo aqoon leh ihi ka ogaayeen arrimaha diinta, dadweynaha kalase waxay si dhab ah oo daacad ah u caabudi jireen ilaahyadaa sanamka ah ee madaxa xayawaanka leh, iyo xayawaanada amran.

Ameres wuxuu ra’yi ahaan aaminsanaa in ragga sarsare oo dhan la fahamsiiyo xaqiiqada ka danbeysa ilaahyada ay u tukanayaan. Wadaaddada kalese ra’yigiisa way ka cadhoon jireen. Waxay ku doodi jireen: haddii sirta kaniisadda iyo ilaahyada la inala ogaaddo ixtiraamka la inoo hayo iyo baqdinta la innaga baqayo ayaa lumi doonta oo haddii taa la waayana dalka oo dhami wuu baabi’i doonaa.

Hadaba markuu ogaaday in aanu kalidii waxba beddeli karayn ayuu Ameres arrintaa iyada ah afkiisa ka xidhay, oo waajibkii uu bulshada u hayey halkiisii ka watay.